Briljante eenvoud
Films waarvan de titel de gehele inhoud van de film tot in detail samenvat. Dat kan twee kanten opgaan. Het is natuurlijk fijn dat de gemiddelde kinderfilm een titel heeft die niets meer te raden overlaat. Dribbel gaat fietsen, duidelijke zaak. Daar kunt u ‘s ochtends peuterlief met een gerust hart tien minuten alleen in de wipstoel naar laten kijken, terwijl u, met een kop zwarte koffie in de hand, dat broodnodige sigaretje in de achtertuin staat weg te smoren.
Zo zijn er natuurlijk ook legio steengoede actiefilms gemaakt die juist profiteren van een, in de titel treffend gevangen, flinterdun plot. Sylvester Stallone is er terecht een legende mee geworden. Maar het is over het algemeen aan deze twee disciplines voorbehouden. Ja, vuilak. Als we echt gaan muggenziften zijn het er feitelijk drie genres waarbij de titel vaak ook meteen de complete samenvatting van kop tot staart behelst. Moet het weer zo plat, vader? Bah, wat typisch weer.
Fantastisch beesten op een fantastische avond
Deze vader is afgelopen zaterdagavond met oudste zoon A (10) naar een film geweest die de uitzondering op deze regel bevestigt. Fantastic Beasts and where to find them. Geschreven door door fantasy grootmeester J.K Rowling, geregisseerd door David Yates. Hij is ook verantwoordelijk voor de laatste twee Harry potter films. Dat lijkt ons een aanbeveling op zichzelf. Waar de film over gaat?
Doe eens een gokje, vader. Boze en lieve tovenaars, New York in de jaren 20 van de vorige eeuw, Dreuzels, de altijd en overal ontluikende liefde en die fantastische, maar dan ook echt ontzettend fantastische beesten. Junior vergat door het spektakel bijna dat hij een bak popcorn voor zijn 3d bril had staan. Dat was nog nooit eerder gebeurd.
Mannen
Maar weet u wat het mooiste was van de avond, vader? Samen om acht uur ‘s avonds naar de bioscoop rijden. Buiten was het koud en donker. Het is eigenlijk veel te laat om nog op pad te gaan. Zaterdag, het is de avond van een extra bak chips en uurtje extra voor de buis. Maar tot elf uur naar de film in de stad, dat is andere koek. Moeder keek dan ook wat bezorgd toen vader het plan op tafel legde. Maar, laten we wel wezen, dat maakt het eigenlijk alleen maar mooier. Het Vaderland in optima forma. Met zijn tweeën in die rode stoelen, cola en popcorn, praten over alles wat hij zich kan bedenken tot het licht uitgaat. Eerst dat rijtje trailers waar hij eigenlijk nog net te jong voor is en dan die film, die geweldige, prachtige film. Dik twee uur later stappen we, beide vol van het vertoonde spektakel, naar buiten. Het voelt aan als diep in de nacht. In de auto begint de nabeschouwing en het onvermijdelijke geeuwen.
Thuis zit moeder op ons te wachten. Ze heeft al een half uur geleden al een bericht gestuurd. “Komen jullie ook nog thuis vanavond?” Eenmaal thuis, gelijk naar boven en naar bed. Ik loop mee en laat hem het berichtje van zijn lieve moeder lezen. Voor de laatste keer lachen die avond we hard op met elkaar. Een kus, een omhelzing en dan knip ik het licht uit. Vader en zoon maar vanavond vooral mannen onder elkaar.
