Vader luistert
En laaaaaaangs het tuuinpad van mn vaaaaaaderrrrrr. Gaat er een belletje rinkelen, vaders? De wat oudere vaders onder ons zullen bij zien van deze zin direct de spatzuivere stem van Wim Sonneveld door het hoofd horen glijden. De jonge vaders die dit nooit hebben gehoord moeten hier maar eens klikken. Neem even de tijd, dan kunnen wij even de ogen droog deppen. Vaderland gaat het vandaag maar eens over muziek hebben. Nummers over het ouderschap, het is een oneindige lijst. Vaderland kiest er af en toe een paar voor u uit. Een muzikaal opstekertje. Zit uw favoriet er niet tussen? We hebben die reageerfunctie niet voor niets. Laat het ons weten en vooral meegenieten.
Bruce Springsteen- Factory
Kunt u het zich nog herinneren. Vroeg in de ochtend, u zit in uw nachthemd een boterham en een glas melk weg te werken. Vader pakt zijn jas, geeft moeder een zoen en aait je over je bol. U heeft op dat moment nog geen benul hoe het dagelijks leven van een volwassene eruit ziet. Maar nu, al die jaren later, staat u zelf met die jas in de deuropening. Dat is zo’n moment dat u dit schitterende, door De Baas in 1978 uitgebrachte nummer, misschien beter even niet kunt beluisteren. Om nu echt letterlijk huilend naar het werk te gaan is ook zo wat.
Rick Springfield- My Father’s Chair
De heer Springfield kan in grote delen van de wereld, dankzij zijn imponerende cv als muzikant en acteur, niet rustig over straat. Toch raar hoe dat in zijn werk gaat want in deze contreien blijkt zijn werk vooral door de fijnproevers te worden opgepikt en kan hij gewoon op zaterdagmiddag ongestoord door de supermarkt struinen. Rick Springfield is de man achter Jessie’s girl. Kijk nu gaat er waarschijnlijk een belletje rinkelen. Maar zoals hier onder duidelijk wordt,hij heeft nog veel meer moois gemaakt. Wees gewaarschuwd. Dit is ook een nummer dat misschien het best in afzondering kan worden beluisterd. Een pareltje.
Jay Z – Glory
Dat gevoel toen u uw zoon of dochter voor het eerst echt zag, toen de verwarring van de eerste paar dagen van het vaderschap wat was gaan liggen en de adrenaline niet meer zo onbesuisd door uw lijf gierde. Die eerste keer dat u in haar of zijn oogjes keek en realiseerde dat het geen fabeltje is, dat het echt een wonder is en dat er niets, maar dan ook echt niets tegen op kan. Dat gevoel heeft Jay Z redelijk briljant op papier en in de microfoon weten te krijgen.
Zo, en nu weer rap terug naar de dagelijkse taak, vader. Dit gaan wij vaker doen.
