Vaders, wij zijn naar een dinosaurus geweest. Een T-Rex, om precies te zijn. Op een regenachtige zondagmiddag gooiden wij onze drie mannen in een oude Volvo en reden we naar Leiden om eens kennis te maken met de dame die in augustus met veel bombarie haar intrek nam in het entreegebouw van Naturalis. Ze heet Trix, ze schuimde tijdens het staartje van het Krijt door Noord-Amerika en ze is prachtig.
Even terug in de tijd
Dinosaurussen, het blijft lastig om er echt een voorstelling van te maken. Zo’n kolos die over de vlakte draaft. Vaders, neem het gerust van ons aan. Dat verandert zodra u de drempel van dit museum passeert. Het begint al direct in de eerste zaal. U staat direct oog in oog met realistische, mechanische dino’s die speciaal voor deze gelegenheid zijn overgevlogen vanuit het Natural History Museum in Londen. Dat klinkt op papier misschien een beetje suf maar als u op een metertje van een bedrieglijk echte T-Rex afstaat die zich op bloederige wijze tegoed doet aan een malse Triceratops, praat u wel anders.
Toen de jongste telg binnen ons gezelschap dit tafereel onder ogen kreeg, herkende hij in deze aangevreten, bloederige klomp vlees direct zijn, hardblauwe plastieken lievelingsdino en trouwe vriend Sherry. Die mooie blauwe, vollopende oogjes hadden nog nooit zo ver open gestaan. Tel daar voor de complete beeldvorming, een scheef over zijn gouden lokjes hangend, dinokroontje en een afbrokkelend, hees engelenstemmetje bij op. Het viel niet mee. Doorpakken. Allebei even die tranen aan uw mouw afvegen en door naar de volgende zaal.
Trix
Want daar in die volgende zaal staat ze in al haar immense glorie. Trix. In levende vorm een vijfduizend kilo wegende reus van bijna dertien meter in lengte. Maar zelfs in haar huidige gedaante is Trix ontzettend imposant. Ze staat in jagerspositie. Kop naar beneden, laag bij de grond, haar immense staart hoog de lucht in. Ze lijkt een beetje op haar soortgenoot uit de film, vlak voor het moment toen die kerel van die wc-pot werd afgehapt, kunt u zich dat nog voor de geest halen? Als u zo dichtbij zo’n schedel staat zult u zien, dat past inderdaad gemakkelijk. Als Trix haar kaak een keer dichtslaat, en die twee rijen dolken ploegen zich door u gratenhuis, bent u waarschijnlijk al grotendeels uit het zicht.
T-rex in Town
We hoeven er niet omheen te draaien. Trix vormt uiteraard het onbewuste hoogtepunt. Maar ook de rest van de tentoonstelling is dubbel en dwars de moeite waard. Speurtochten, proefjes, films, wetenschappers die live dinobotten staan schoon te spuiten. Ze hebben werkelijk alles uit de kast gehaald. U kunt Trix nog ontmoeten tot en met 5 juni 2017.
