Barack Obama, acht jaar lang vader, beschermer, aanvoerder en luisterend oor van het belangrijkste land ter wereld. Ik geef het u te doen. Acht jaar lang zonder noemenswaardige schandalen, strijdend voor meer gelijkheid, beter zorg en meer respect. Een man die zo ‘normaal’ leek te blijven. Vaderlijk streng als het moest, grappig als het kon en emotioneel als het echt was. Dat is misschien wel het woord; ‘echt’
Een geboren leider, dat was hij zeker. Luisterend naar zijn afscheidsspeech werd me dat weer eens te meer duidelijk. Tuurlijk gaf hij ‘het volk’ op vaderlijke wijze woorden mee als; blijf vechten voor democratie, blijf respect voor elkaar hebben en sta open voor elkaar. Maar het voelde vooral weer oprecht, warm en gemeend. Wat gaan ze die man missen, dacht ik.
Het einde van het tijdperk Obama, wat zou hij gaan doen? U kunt het zich waarschijnlijk best voorstellen. Barack zittend op de veranda van zijn huis, lurkend aan een pijp, krantje. Zwaaiend naar wat buren, lekker met de hond wandelen. De zaterdagse boodschappen. U weet wel, normaal, echt.
Het is hem allemaal gegund maar hij zal waarschijnlijk vooral nog meer gaan genieten van zijn gezin, zoals hij al aanhaalde tijdens zijn afscheidsspeech waar hij zijn vrouw Michelle geëmotioneerd prees voor haar rol als First Lady, moeder en beste vriend. Zijn dochters Malia en Sacha bedankte hij op vaderlijke wijze met de woorden; “Jullie hebben jarenlang in de spotlights moeten staan. Van alles wat ik gedaan heb ben ik het meest trots om jullie vader te mogen zijn.”
Barack bedankt.
