In memoriam
Vaders, er is op donderdag 8 december een grote meester heen gegaan. Tekenaar en schrijver Peter van Straaten is op 81-jarige leeftijd overleden. Een man die overliep van creativiteit en werklust. Hij schakelde in zijn werk soepel van grappig naar pijnlijk verdrietig, van geëngageerd naar zinderend erotisch. Waar de keus die dag ook op viel, het was en is in één oogopslag herkenbaar. Die arcering, dat lijnenspel en het ogenschijnlijke gemak waarmee hij in een paar streken een compleet verhaal weg kon zetten. Het heeft een prachtig, onaantastbaar oeuvre opgeleverd.
In tegenstelling tot vele grootmeesters werd mijnheer van Straaten tijdens zijn leven al ruimschoots gelauwerd. Vijf maal mocht hij de Inkspotprijs in ontvangst nemen, de laatste keer was op 27 september van dit jaar. Na een carrière van meer dan zestig jaar een prijs pakken omdat je de beste politieke prent van dat jaar uit de pen hebt laten vloeien. Het zegt alles.
De hand van de meester
Op 2 augustus verscheen de laatste tekening van zijn hand. Een prachtige, zuivere Van Straaten. Een mooie, berustende tekening die een zwaar en complex vraagstuk als Brexit in één oogopslag in een verhelderend perspectief plaatst. De hand heeft de meester geen moment in de steek gelaten.
Het is bijna onmogelijk om hoogtepunten te benoemen. Op zijn palmares prijken ontelbaar veel bundels, boeken, zeurkalenders en toneelstukken. Omdat we hier het vaderschap vieren in al zijn facetten, kunnen wij zijn serie Vader & Zoon niet onvermeld laten. Van 1968 tot 1987 verschenen dit stel in Het Parool. Een oeuvre binnen een oeuvre.
Vaderland herdenkt een groot tekenaar en schrijver. Mijnheer van Straaten, bedankt. Het was groots en onvergetelijk.
